Ona wychowana pośród lasów, łąk, blisko bezkresnego morza, w otoczeniu bliskich. Od świtu brodziła po rosie bosymi stopami, chlapała się w wodzie, karmiła jaszczurki.

Zawsze roześmiana, roztańczona, rozgadana.

Próbowałyśmy przez rok zamknięcia zbudować własny świat, ograniczony do zabawek mieszczących się na łóżeczku szpitalnym, książek. I tym razem okazało się, że Ona jest mądrzejsza ode mnie. Zawsze cierpliwa, pokorna wobec choroby. Znosiła naświetlania bez usypiania, wiedziała, że nie wolno się jej poruszyć i posłusznie leżała. Bez łez rezygnowała z kina, zabaw na świeżym powietrzu. To ona godziła się z odwołaną przepustką szybciej niż ja. To mnie brakowało cierpliwości, pomysłów i radości z każdego dnia.

Sprytna, rezolutna, sprawiała, że wszyscy ją kochali. Koleżanki i koledzy z sali, inni rodzice, pielęgniarki, lekarze. Zawsze prawdomówna, często wywoływała kłopotliwą ciszę wśród dorosłych. Mimo, że opuściła nas mając trzy lata i dwa miesiące pozostawiła po sobie ogromnie dużo miłości. I wielką potrzebę w ludziach, żeby coś zmienić. Przeświadczenie, że warto czasem pochylić się z troską nad problemami, które pozornie nas nie dotyczą.„

Dom Misi to miejsce, w którym dzieci chore na choroby nowotworowe i ich rodziny znajdą wszelką pomoc i wsparcie. Leczenie trwa długie miesiące, w tym czasie szpital staje się drugim domem dla tych dzieci i ich rodziców. Chcemy im pomóc godnie przeżyć ten czas. Wiemy, że problemy nie kończą się po zakończeniu leczenia. Fizyczne i psychiczne skutki choroby i leczenia czasami trwają latami.

W Domu Misi będzie można uzyskać pomoc psychologa, psychiatry.  Będzie miejscem zarówno na terapie indywidualną jak i grupową, na  pomoc pracownika socjalnego i  prawnika.

W Domu Misi znajdzie się miejsce dla naszych wolontariuszy, którzy chętnie włączają się w nasze działania.

To miejsce, gdzie będzie można spędzić czas z dzieckiem na krótkiej przepustce z oddziału, zrobić pranie, czy przygotować dziecku ulubioną zupę,  spędzać święta, urodziny i inne uroczystości.

To miejsce, w którym będzie można odpocząć, wypić kawę a w ciepłym okresie po prostu posiedzieć w ogrodzie.

Hanka i Michalina odeszły zbyt wcześnie, ale zostało wiele chorych dzieci z ogromną wolą życia, zostali ich zdeterminowani, ale często bezradni rodzice i dla nich właśnie będzie ten DOM. Ten Dom to nasze wielkie marzenie, które teraz dzięki wielkiej grupie ludzi dobrej woli, ma szansę się spełnić.